George Brouillette

George R. Brouillette - Infanterist bij de "Old Hickory"

Infanterist bij de 'Old Hickory'

George R. Brouillette uit Holyoke, Massachusetts, diende als soldaat
bij de bevrijders van Zuid-Limburg: de 30 ‘Old Hickory’ Infantry Division.
Voor de oorlog werkte hij in een textielververij, tijdens de oorlog werd hij infanterist. Als soldaat van de ‘Old Hickory’ Divisie heeft hij meegeholpen met de bevrijding van Zuid-Limburg in september 1944. Twee maanden later bevond hij zich met zijn kameraden aan het front even over de grens in Duitsland. Een Duitse anti-personeelsmijn werd hem fataal. Op 17 november 1944 overleed hij aan zijn verwondingen. George R. Brouillette werd 23 jaar.

‘Geadopteerd’

George R. Brouillette werd geboren op 2 oktober 1921. Uit zijn geboortecertificaat blijkt dat zijn moeder Marie Eugeunie Auglor Brouillette was, roepnaam: ‘Oglore’. De naam van de vader staat niet vermeld. Oglore Brouillette was op dat moment pas 18 jaar (geboren 30-11-1902).

Oglore Brouilette kon – zonder vader voor haar pasgeboren zoon – blijkbaar niet voor de kleine George zorgen, die daarop werd ‘geadopteerd’ door zijn oma: Marie Brouillette – Lavoine (21-10-1882 - ?).

Dat George de zoon was van Oglore werd vanaf dat moment zowel voor George als voor de buitenwereld verzwegen. George heeft het zelf nooit geweten, hij heeft altijd gedacht dat hij geadopteerd was. Oglore Brouillette overleed al jong – op 17 oktober 1942 – aan longkanker en heeft haar geheim meegenomen in haar graf. George was op dat moment net in dienst getreden en heeft haar begrafenis zeer waarschijnlijk niet kunnen bijwonen.

Zijn halfbroer Raymond en halfzus Rita – kinderen die Oglore kreeg na
haar huwelijk met Sylvio Peloquin – hoorden pas na George’s dood dat
hij hun halfbroer was. Tot dat moment dachten hebben ze altijd gedacht
dat hij een neef was.

Waarom de familie dit zo lang geheim heeft gehouden is niet helemaal duidelijk, maar het feit dat George een buitenechtelijk kind was zal hier zeker een belangrijke reden voor zijn geweest.

Opgroeien in Holyoke

George groeide dus op bij zijn oma Marie en haar dochter (zijn tante) Yvonne. Zij woonden in het stadje Holyoke – gelegen aan de Connecticut River – in Massachusetts. De plek was vernoemd naar Elizur Holyoke, een kolonist die het gebied in de jaren rond 1650 verkende. Holyoke werd in 1745 gesticht. Vanaf het midden van de 19de eeuw groeide het stadje uit tot een industriecentrum, zoals ook blijkt uit het stadszegel.

George woonde met zijn grootmoeder en tante in een wijk van Holyoke met de naam The Flats, een arbeidersbuurt waar hoofdzakelijk Frans-Canadese emigranten woonden (George’s opa was een Canadees).

Hoewel George en Raymond niet wisten dat ze halfbroers waren speelden ze wel samen. Ze deden samen wat alle jongens doen: vissen, zwemmen en allerlei takken van sport. Beiden waren zeer bedreven in baseball. Baseball was een sport waar George volgens jeugdvriend Roland Pelissier zelfs zo goed in was dat hij de major league had kunnen bereiken, oftewel de absolute top op dat gebied. Op een oude foto uit 1930 van het Holyoke Yankee Baseball Team staat George (abusievelijk als Doug genoemd) tussen zijn teamgenoten.

George ging in zijn jeugd naar de Immaculate Conception (Onbevlekte
Ontvangenis) School, die werd geleid door zusters. Op een schoolfoto
uit 1937 van detoenmalige groep 8 (8th grade) zien we George staan te
midden van zijn klasgenoten.

Na zijn schoolperiode volgde hij nog twee jaar ‘College’, waarna hij aan de slag ging bij D. Mackintosh & Sons, een textielververij. Waarschijnlijk werkte hij in de watermolen die zorgde voor de aandrijving van de machines. De textielindustrie was van groot belang in Holyoke en andere steden in Massachusetts.

George bleef werken bij D. Mackintosh & Sons tot hij werd opgeroepen om dienst te nemen in het leger.

Bij de infanterie

George Brouillette trad op 5 oktober 1942 – enkele dagen na zijn 21e verjaardag – in dienst van het Amerikaanse leger. Hij ontving zijn basistraining in Camp Bragg in North Carolina, waar hij een opleiding kreeg als infanterist.

De infanterie is van oudsher het onderdeel van het leger dat te voet vecht; dit in tegenstelling tot de cavalerie die te paard optrekt. Tot aan de Eerste wereldoorlog speelden soldaten te paard nog een wezenlijke rol, maar vanaf de Tweede Wereldoorlog veranderde dit drastisch. Het leger werd nu een gemotoriseerd leger.

De infanterie-gevechtsopleiding was zwaar en alleen de fitste mannen werden bij de infanterie ingedeeld. Tijdens de gevechtsopleiding werd veel aandacht besteed aan het leren schieten met een geweer, het gooien van handgranaten, het graven van schuttersputjes, man-tegen-man gevechten, enzovoort.

George’s eerste opleidingsperiode heeft waarschijnlijk zo’n vier
maanden geduurd, tot februari 1943. Daarna werd George voor zes
maanden naar Panama gestuurd, ter beveiliging van het Panamakanaal.
Hier is hij tot augustus 1943 gebleven. Tijdens een kort verlof (21 dagen) in juni van dat jaar verscheen er een kort artikeltje over George in de lokale krant. Hij staat er breed lachend op.

Brieven

Na Panama was George gestationeerd in Camp Carson in Colorado en Camp Roberts in Californië. Hier zal hij verder zijn opgeleid. Uit deze periode is een brief bewaard die ons een inkijkje geeft in George’s leven. Op 22 december 1943 schrijft hij vanuit Camp Carson in Colorado het volgende aan (zijn halfbroer) Raymond:

Hi Raymond, I’m dropping a few lines to let you know that I’m feeling fine and I hope you are too and the rest of the family. I went out on a night patrol and stayed out all night, it’s sure cold at night over here. I slept in a sleeping bag, it’s about 6 feet long. I was pretty warm even though it was pretty cold. Next morning when we got up the sleeping bag was covered with frost.

Remember the first night I went up with you to Estelle Provost to see her, well she’s my girl. She told me that she sees you everyday when she goes to work but you don’t see her.

How’s everything over there? Anything change since I left? Today I’m going on guard duty. They sure gave us a lot of clothes and different other things. They gave us big boots, a new field jacket, a new mountain tent, a jungle parka, gloves and winter pants. But we’re just going to keep them for the winter time, after that we’ll turn them in. I am hoping I won’t gat K.P.* for Christmas. Well I think that’s all for now, till I hear from you soon.

Your cousin, George

PS: I made Private First Class. I was surprised when I saw my name on the
board.

* K.P. is de afkorting voor ‘Kitchen police’ of ‘Kitchen patrol’. George hoopt hier dat hij tijdens de kerst geen dienst heeft in de kantine.

Zoals blijkt uit de brief wordt George in beslag genomen door de dingen die op dat moment honderdduizenden Amerikaanse soldaten bezighield: een militaire oefening waar hij aan deel nam, de uitrusting de hij kreeg (waarvan hij sommige delen zoals een slaapzak wellicht nog nooit had gezien), het thuisfront, en last but not least zijn meisje thuis: Estelle Provost. Tenslotte laat hij ook nog weten dat hij de rang van Private First Class (oftewel Soldaat eerste klasse) heeft gekregen.

Old Hickory

George Brouillette maakt juni 1944 de oversteek naar Europa. Zeer waarschijnlijk is hij na aankomst als zogenaamde replacement (= vervanger) geplaatst bij G-Compagnie, 2e Bataljon, 117 Infantry Regiment, 30 Infantry Division. Die divisie kwam namelijk al op 22 februari 1944 in Engeland aan en landde op 11 juni 1944 op Omaha Beach. George werd vermoedelijk in september aan deze divisie toegevoegd, nadat deze zware verliezen had geleden en nodig aangevuld moest worden met nieuwe soldaten.

De naam 30 Infantry Division zal in eerste instantie weinig belletjes doen rinkelen, maar dat zal bij velen veranderen als de bijnaam van deze divisie wordt genoemd: Old Hickory. De Old Hickory was de divisie die Zuid-Limburg bevrijdde in de loop van september 1944 en stond onder bevel van Majoor-generaal Leland Hobbs.

Na de bevrijding van Parijs eind augustus 1944 rukte de divisie op
naar België. Op 10 september staken ze bij Visé en Luik de Maas over.
In de daaropvolgende dagen bevrijdden ze Zuid-Limburg.

Het 2e Bataljon van het 117e Regiment kreeg opdracht om bij Eijsden (vlak over de Belgische grens) af te zwenken richting Maastricht. De G-companie van het 2e Bataljon, waarin George diende, trok via Gronsveld richting Heer. Maastricht was bij de komst van de Amerikanen nagenoeg geheel door de Duitsers verlaten en kon dan ook nagenoeg zonder slag of stoot worden bevrijd. Het westelijk deel van de stad werd op 13 september bevrijd, evenals Margraten. Het oostelijk deel van Maastricht werd een dag later bevrijd.

Het is zeer waarschijnlijk George Brouillette hier bij is geweest. Het wrange daarbij is dat George niet heeft kunnen vermoeden dat hij een paar maanden later naar Zuid-Limburg zou terugkeren om op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten zijn laatste rustplaats te vinden.

Na de bevrijding van Zuid-Limburg rukte de ‘Old Hickory’ divisie op naar Aken, dat op 16 oktober werd ingenomen. Nu wachtte het laatste grote verdedigingswerk van de Duitsers: de Siegfriedlinie.

"The infantry will kill you or make a man out of you"

Een paar dagen voor de inname van Aken schrijft George aan Raymond een brief, die later zijn laatste zal blijken. Die brief dateert van 10 oktober 1944 en is wederom gericht aan (zijn halfbroer) Raymond.

George schrijft dat hij somewhere in Germany is. Vermoedelijk
bevonden hij en zijn kameraden zich op dat moment in het stadsdeel
Schaufenberg van de stad Alsdorf, tussen de Nederlands-Duitse grens
aan de westzijde en de Siegfriedlinie aan de oostzijde. Op dat moment bevond hij zich vlak bij het front. George schrijft:

Hi Raymond,

I received your letter the other day. I was sure glad to hear from you. I’m feeling fine and hope you are too and the rest of your friends. So they got you in the infantry also. Yes, the infantry will kill you or make a man out of you. Yes Raymond, I miss you very much. But while I am in this fight I won’t be able to write to you very often. I’ll write when I have spare time. I hope you don’t see no action because it’s tough and I’m not kidding. I know you train for it. I am writing this letter somewhere in a house in Germany. Well, I guess that’s all for now till I hear from you soon.

Your cousin, George.”

Het is duidelijk dat de vrolijke toon van George’s vorige brief hier helemaal verdwenen is. Hij schrijft zelfs de profetische woorden: “de infanterie betekent je dood of zal een man van je maken.” Hij heeft blijkbaar inmiddels ook al zoveel van de oorlog gezien dat hij hoopt dat Raymond nooit aan gevechtshandelingen zal hoeven deelnemen. George ondertekent de brief met ‘je neef; George’. Hieruit blijkt opnieuw dat George nooit heeft geweten dat Raymond Peloquin in werkelijkheid zijn halfbroer was…

Een korte rustpauze

Op 2 november 1944 werden de posities van George’s bataljon
overgenomen door eenheden van 406 Infantry Regiment, 106 Infantry
Division. De mannen van 117 Infantry Regiment kunnen even uitrusten in Rest Camps in de omgeving van Heerlen en Kerkrade. Het is bekend dat de mannen van Old Hickory op dat moment in Rolduc zijn geweest, waar zo’n Rest center was ingericht.
Op een overgeleverde foto zien we hoe soldaten
van de Old Hickory divisie in het Rest Center
van Rolduc door Clubmobile girls getrakteerd
worden op koffie en een versnapering. De rust
was echter van korte duur, want rond 5
november keren de eenheden alweer terug
naar de frontlijn.

Slachtoffer van een mijn

Op 16 november – een koude en mistige dag – voert George’s eenheid een aanval uit op Mariadorf (net over de grens bij Eijgelshoven). Daarbij rukt George’s eenheid op door een gebied dat bezaaid blijkt met zogenaamde Schützenmine. Deze anti-personeelsmijnen, doorgaans afgekort tot Schü-mine, waren specifiek gericht op (lopende) infanteristen en konden een soldaat vreselijke verwondingen toebrengen.

De mijn bestond uit een simpel houten kistje waarin 200 gram explosief materiaal (TNT) zat en een ontstekingsmechanisme. Omdat er geen metalen onderdelen in zo’n mijn zaten, konden ze niet door mijndetectors worden opgespoord. De uitwerking werd soms vergroot door ze in een bedje van kiezelstenen te leggen. Soms werd de loze ruimte in het mijnlichaam opgevuld met schroot, maar dan was de mijn wel makkelijk te vinden met een mijndetector.

De ontploffing van een Schü-mine zorgde er minimaal voor dat het been
dat op de mijn stapte tot boven de enkel/onder de knie, werd verbrijzeld.
Vaak werd het andere been door de luchtdruk en opspattende stenen
eveneens zo zwaar beschadigd dat dit been gedeeltelijk geamputeerd moest worden.

Omdat het front ongeveer een maand stil had gelegen op deze plek had dat de Duitsers alle tijd gegeven om mijnen te plaatsen. Optrekken in dit gebied was voor de infanteristen dan ook enorm gevaarlijk. Dat zou ook blijken die dag: de mijnen maakten die dag veel slachtoffers onder de oprukkende infanteristen.

Ook George trapte op zo’n mijn en raakte zwaar gewond. Hij werd afgevoerd naar een veldhospitaal in Heerlen. Medische hulp mocht echter niet baten: de dag erna – op 17 november 1944 - overleed George Brouillette aan zijn verwondingen, slechts 23 jaar oud.

Ondanks de vele slachtoffers wist George’s eenheid Mariadorf wel in te nemen. 104 Duitse soldaten werden krijgsgevangen genomen.

Laatste bezittingen

Nadat een soldaat was gesneuveld werd daar door het Amerikaanse leger uiteraard een rapport over opgemaakt, een zogenaamd Individual Deceased Personnel File (doorgaans afgekort als IDPF). Daarin stonden onder andere persoonsgegevens, gegevens over de te informeren familie en gegevens over doodsoorzaak. Ook werden in een dergelijk IDPF de persoonlijke bezittingen genoteerd die de soldaat in kwestie bij zich droeg op het moment van sneuvelen.

Dit waren de laatste persoonlijke bezittingen van George:

Alle overige bezittingen van George – zijn kleding, wapen en verdere uitrusting – was eigendom van het leger en werd dan ook weer ingenomen door het leger. Alles wat bruikbaar was werd hergebruikt.

Onderscheidingen

Na zijn dood werd George Brouillette begraven op de Amerikaanse begraafplaats in Margaten. Hij heeft zijn laatste rustplaats gevonden in Vak G, rij 9, graf 15.

Voor zijn militaire daden is George Brouillette gedecoreerd met verschillende medailles. Tijdens zijn actieve dienst werden hem de Bronze Star Medal, het Distinguished Service Cross, de Silver Star en de Combat Infantry man’s Badge toegekend.

Postuum volgden de Purple Heart, de World War II Victory Medal en de European-African-Middle Eastern Theater Campaign Medal met 1 Bronze Service Star.

Het graf van George is sinds enige tijd geadopteerd door Harry Beckers voormalig locoburgemeester en wethouder van de voormalige gemeente Margraten.