Toen besloten was dat Margraten een definitieve Amerikaanse begraafplaats zou worden, kregen de nabestaanden van de soldaten de keus: hun gesneuvelde familielid definitief in Margraten laten begraven of hem (of haar) laten repatriëren naar de Verenigde Staten. Daar kon de gesneuvelde dan worden begraven op een officiële nationale begraafplaats of een lokale begraafplaats (naar keuze). Een vierde keus was dat de stoffelijke resten konden worden overgebracht naar het thuisland van de overledene of de familie (indien dat niet de Verenigde Staten was.)
De familieleden van ruim 10.000 gesneuvelden kozen ervoor hun geliefde familielid te laten repatriëren. Uiteindelijk kregen daarmee 8.301 doden hun definitieve graf in Margraten.
Bij het herbegraven van de doden werd opnieuw de hulp van de lokale bevolking ingeroepen. De werkzaamheden werden voltooid in 1949. Na afronding van de werkzaamheden werd de begraafplaats overgedragen aan de American Battle Monument Commission.
Boek:
‘Van boerenakker tot soldatenakker’ vertelt het verhaal van de soldaten en lokale bewoners van Margraten die de aanleg van de begraafplaats zelf hebben meegemaakt.
Meer informatie.