De Slag om Engeland

Periode: 10 juli – 31 oktober 1940

Citaat: Winston Churchill (juni 1940): The battle of France is over. The battle of Britian is about to begin. Upon this battle depends the future of Christian civilization.

Nadat Frankrijk zich had overgegeven verwachtte Hitler dat Engeland ook het initiatief zou nemen tot het tekenen van vrede. Niets was echter minder waar: de Britten dachten niet aan vrede. Hitler kon daarop niets anders doen dan tot de aanval overgaan en Engeland op de knieën proberen te dwingen; alleen dan kon worden gegarandeerd dat de Engelse luchtmacht het Duitse leger op het vasteland niet zou bestoken, en kon voorkomen worden dat Engeland als uitvalsbasis zou worden gebruikt door Amerika.

Als de Duitsers hun legers op Brits grondgebied zouden zien te krijgen, zou de capitulatie van Engeland een kwestie van tijd zijn. Maar daarvoor moesten ze wel eerst het Kanaal of de Noordzee oversteken en dat was een enorm probleem: de Britse marine was vele malen sterker was dan de Duitse.

Daarom bedacht de Duitse legerleiding operatie Seelöwe: ze zouden de Britse oorlogsbodems vanuit de lucht bombarderen. Maar dat was alleen mogelijk als de Duitse luchtmacht eerst de gehele Britse luchtmacht (de RAF) uitschakelde.

Deze strijd staat bekend als de Slag om Engeland en startte op 10 juli met de strijd om het Kanaal. Vanaf augustus werden ook Engelse steden gebombardeerd met vele burgerslachtoffers al gevolg. Als represaillemaatregel bombardeerde de Britse luchtmacht Berlijn. De Duitsers antwoordden hierop door Londen zwaar te bombarderen.

Na maanden strijd bleken de Duitsers niet in staat om de Britse luchtmacht op de knieën te krijgen. Eind oktober hielden de Duitse luchtaanvallen op en richtte Hitler zijn aandacht op de invasie van Rusland. Achteraf gezien was dit een van de grootste fouten die hij maakte. Doordat Engeland niet werd veroverd kon het vanaf 1943 als uitvalsbasis dienen voor het Amerikaanse leger.