Maurice Rose

Maurice Rose werd geboren in 1899. Al op jonge leeftijd trad
hij in dienst bij het leger. In de daaropvolgende jaren klom hij
gestaag op en specialiseerde zich in gemechaniseerde oorlogs-
voering. In de Tweede Wereldoorlog kreeg hij eerst het bevel
kreeg over 2 Armored Division, en later - inmiddels generaal - over 3 Armored Division.

Op 30 maart 1945 bevond hij zich in de frontlinies bij Paderborn in Duitsland toen zijn jeep onder vuur werd genomen. Hij werd neergeschoten door een Duitse soldaat onder omstandigheden die tot op de dag van vandaag niet helemaal helder zijn.

Generaal-majoor Maurice Rose vocht in Tunesië, Sicilië, Frankrijk, België en Duitsland. Hij werd 45 jaar oud.

Jonge jaren

Maurice Rose werd geboren op 26 november 1899 in Middletown, Connecticut. Hij was de jongste van vier kinderen, waarvan er twee al in hun kindertijd overleden. Maurice en zijn broer Arnold (1897 - ?) groeiden op tot gezonde jongens.

Hun ouders - Samuel (1860 - ?) en Katy (1863 - ?) Rose - waren Joodse immigranten uit Warschau. Nadat ze eerst in New York hadden gewoond, verhuisden ze in 1897 naar Middletown en in 1902 naar Denver, Colorado. Samuel Rose was kleermaker en later rabbijn.

Het gezin Rose was orthodox-Joods, maar had ook een Amerikaanse levensstijl. Maurice groeide op als vele Amerikaanse jongens in die tijd: hij ging naar school (Whittier Elementary School en later High School), was een Boy Scout en sportte.

Drie keer in het leger

Maurice Rose wist al vroeg wat hij wilde worden: militair.
Hij zou uiteindelijk drie keer in dienst treden van het
Amerikaanse leger.

De eerste keer was in 1915 toen hij zich meldde bij de National Guard om mee te kunnen vechten in de Amerikaans-Mexicaanse grensoorlog. Hij had echter gelogen over zijn leeftijd (hij was op dat moment pas 15 of 16 jaar) en werd op in 1916 vanwege zijn te jonge leeftijd eervol ontslagen.

Begin 1917 trad hij opnieuw in dienst, nu officieel. Zijn First Officers Training Camp volgde hij in Fort Riley, Kansas. Hij werd geïnstalleerd in de rang van tweede luitenant en diende in 89 Infantry Division. De Eerste Wereldoorlog was op dat moment nog in volle gang en Maurice werd naar Europa gestuurd. In Frankrijk raakte hij in 1918 gewond in de slag bij St-Mihiel tijdens het Maas-Argonne offensief.

Na de oorlog verliet hij (in 1919) het leger en was kort werkzaam als handelsreiziger. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en in 1920 keerde Maurice Rose in het leger en werd bevorderd tot kapitein. Vanaf dat moment tot het moment van zijn sneuvelen zou hij militair blijven.

Gepantserde oorlogsvoering

In de periode tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog verdiepte Rose zich uitvoerig in de theorie en praktijk van gemechaniseerde oorlogsvoering. De technische vernieuwingen volgden elkaar in die tijd rap op en het leger moest zich daar natuurlijk aan aanpassen.

Dat betekende overigens niet dat dat bij het uitbreken van de
oorlog ook het geval was. In feite was de VS in het geheel niet
voorbereid op een oorlog. De Amerikaanse industrie was
voornamelijk ingericht voor de productie van consumenten-
goederen. Hun isolationistische beleid was ook niet echt bevorderlijk voor de ontwikkeling van nieuwe wapens.

Op de meeste gebieden liep de VS achter op Duitsland, de UK, Japan en Italië. Pas toen Amerika bij de oorlog betrokken raakte werd de enorme economische en industriële macht omgebouwd naar een oorlogsindustrie. De initiële achterstand werd echter al snel goedgemaakt omdat vanuit de achterstandspositie meteen ‘maatwerkoplossingen’ ontwikkeld werden op het gebied van vliegtuigbouw en de bouw van tanks en voertuigen.

De grote industrieën (Ford, Chrysler, Boeing, Douglas) met hun lopende band-fabrieken werden in no-time ingericht voor wapenproductie. Al snel was de wapenproductie zo groot dat de vijanden hier ‘niet tegenop konden produceren’. De uitkomst kennen we…

Tunisië en Sicilië

Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog had Maurice Rose inmiddels de rang van majoor en had hij veel ervaring opgedaan in allerlei takken van het leger. In 1942 werd hij stafchef van 2 Armored Division.

Op 15 december 1942 kwam hij met 2 Armored Division aan in Noord-Afrika om deel te nemen aan de Noord-Afrikaanse veldtocht, waarin de geallieerden vochten tegen het Duitse leger. Hoewel het al snel duidelijk was de het Duitse leger onder bevel van

generaal Erwin Rommel deze strijd kon winnen gaven de
Duitsers zich niet gewonnen. Hitler had persoonlijk bevolen
dat ze tot de laatste man moesten doorvechten.

Op 13 mei 1943 werd echter toch de overgave getekend. Maurice Rose speelde hier een belangrijke rol in. Hij was degene die de onderhandelingen met de Duitsers leidde en uiteindelijk de allereerste massale onvoorwaardelijke overgave van de Duitse troepen afdwong.

Vanaf 10 juli 1943 nam hij deel aan de invasie van Sicilië met als doel Italië en het Middellandse Zeegebied onder geallieerde controle te brengen. In november 1943 werd 2 Armored Division overgeplaatst naar Engeland om zich voor te bereiden op de invasie in Normandië. Op 24 november 1943 werd hij bevorderd tot Commanding officer (bevelhebber) van 2 Armored Division en kreeg hij de rang van brigade-generaal, nadat hij in 1943 al was bevorderd tot luitenant-kolonel en later kolonel.

Mee met de invasie

Op 8 juni 1944 landde brigade-generaal Maurice Rose als commandant van 2 Armored Division op de stranden van Normandië (D-Day + 2). De weken daarna vochten hij en zijn mannen mee in Operatie Overlord.

Op 7 augustus volgde weer een bevordering: hij werd door de generaals Omar Bradley en Dwight D. Eisenhower persoonlijk aangesteld als bevelhebber van 3 Armored Division en tegelijkertijd bevorderd tot Generaal-majoor. Ondanks Rose’s militaire successen in Tunesië en op Sicilië was deze bevordering niet zonder controverse: hij had geen universitaire opleiding en zijn eerste aanstelling was die van een reserve officier geweest.

Mee met de opmars als commandant van 3 Armored Division

Inmiddels was de uitvoering van Operatie Cobra in volle gang:
de geallieerde legers hadden Normandië achter zich gelaten
en waren op weg naar Parijs. Tijdens Operatie Cobra verdiende
3 Armored Division de bijnaam Spearhead (speerpunt), omdat ze altijd voorop gingen in de strijd.

De opmars leidde hen via Noord-Frankrijk naar België. Op 2 september staken ze de Frans-Belgische grens over bij Bergen (Mons). Via Charleroi, Namur, Verviers en Eupen kwamen ze op 15 september als eerste geallieerde divisie aan bij de grens van Duitsland bij het dorpje Roetgen, even ten zuiden van Aken.

Tussen september 1944 en januari 1945 nam 3 Armored Division deel aan de Slag om het Hürtgenwald en het Ardennenoffensief. Daarna kreeg de divisie een welverdiende rustpauze van enkele weken.

Vanaf 25 februari nam 3 Armored Division weer deel aan de strijd en trokken ze gestaag op naar Keulen, dat ze op 6 maart innamen. Er was weinig weerstand in deze volledig platgebombardeerde stad, waar op dat moment nog maar zo’n 20.000 van mensen woonden. Voor de oorlog waren er dat 770.000 geweest...

Op 25 maart stak de divisie de Rijn over. Zij kregen de opdracht om de aanval op het Ruhr-gebied - het hart van de Duitse oorlogsindustrie - te leiden. In de aanval die Rose de dagen daarna orkestreerde vestigde de divisie een record dat tot op de dag van vandaag nog niet is gebroken: op 29 maart 1945 trokken ze in één dag tijd 150 kilometer op, terwijl ze werden bestookt door de vijand.

Maurice Rose sneuvelt

De dag na die enorme opmars was Rose op weg naar Paderborn
tijdens een zoektocht naar eigen troepen in vijandelijk gebied.
Rose reed in een jeep, samen met zijn chauffeur Glenn Shaunce
en assistent Robert Bellinger. Ze werden begeleid door een tweede jeep en een tank voor hen. Achter hem reden een gepantserde auto en een boodschapper op een motorfiets.

Opeens werd de kleine colonne flink onder vuur genomen. Rose en zijn mannen vluchtten in een greppel, terwijl de tank die hen assisteerde werd geraakt door een voltreffer. Toen ze zagen dat ze omsingeld waren door Duitse tanks sprongen ze weer in hun jeeps en probeerden te ontkomen door met een omweg via een veld naar de weg te rijden.

Maar toen ze bij de weg aankwamen stonden daar verschillende Duitse Tiger II-tanks. De chauffeur van de voorste jeep gaf plankgas, waardoor het hem lukte om voorbij de tanks te komen. Rose’s chauffeur probeerde hetzelfde te doen, maar een van de tanks sneed hen de pas af en reed de auto klem tegen een boom.

Het luik van de tank opende zich en er kwam een Duitse soldaat te voorschijn die zijn machinegeweer op Rose en zijn 2 kameraden richtte. Over wat er vanaf dat moment gebeurde heeft de geschiedenis verschillende versies overgeleverd.

Heeft Rose naar zijn pistool gegrepen en heeft de Duitse soldaat geschoten? Of wilde hij zijn pistool enkel op de grond gooien? Of was de Duitse soldaat schietgraag? Of juist heel nerveus en heeft hij om die reden de trekker van zijn pistool overgehaald.

Wat er ook gebeurd is, generaal-majoor Maurice Rose is op dat
moment geraakt door verschillende kogels en ter plekke
overleden. Shaunce en Bellinger konden wel vluchten en
hebben het overleefd.

Lang is gedacht dat Rose werd gedood door 2 kogels die door zijn helm heen in zijn hoofd zijn gedrongen. Zijn helm is bewaard gebleven en vertoont duidelijk de sporen van 2 kogelgaten. Nadat echter het autopsierapport terug werd gevonden dat na Rose’s dood is gemaakt, bleek dat hij op niet minder dan 14 plekken in zijn hele lichaam was geraakt. Bovendien waren de gaten in de helm niet ontstaan toen deze nog op Rose’s hoofd zat, maar waarschijnlijk terwijl de helm door de lucht vloog nadat deze door de impact van een schot in zijn kin van zijn hoofd was gevlogen. Had Rose zijn helm wellicht afgezet voordat de Duitse schutter vuurde? De ware toedracht zal waarschijnlijk wel nooit boven tafel komen.

Wat wel met zekerheid te zeggen is, is dat de Duitsers niet hebben gezien dat ze zojuist een generaal-majoor hadden gedood. Dat hadden ze kunnen zien aan de 2 sterren op zijn helm. Maar de Duitse soldaten hebben het lichaam van Rose gewoon laten liggen. Zijn troepen vond hem een dag later.

Op 1 april werd Paderborn ingenomen door 3 Armored Division. Daarmee werden 350.000 Duitse soldaten ingesloten in de zogenaamde Ruhr Pocket - later herdoopt tot Rose Pocket - en krijgsgevangen genomen. Hiermee kwam het Ruhr-gebied geheel in geallieerde handen. De oorlog in West-Duitsland was daarmee in principe voorbij.

Begraven

Generaal-majoor Maurice Rose sneuvelde op een manier die
kenmerkend was voor zijn hele optreden als militair: hij bleef
niet veilig achter de frontlinies (zoals vele andere hoge
officieren), maar zocht het front juist voortdurend op. Dat bracht natuurlijk de nodige gevaren met zich mee, maar hij nam ze doelbewust.

Generaal-majoor Maurice Rose sneuvelde op 30 maart 1945, 45 jaar oud, met het einde van de oorlog inmiddels in zicht. De plek van zijn sneuvelen is precies bekend en staat te boek als Rose Point. Hij was de hoogstgeplaatste Amerikaanse militair die in Europa door vijandelijk vuur werd gedood.

De dag na zijn sneuvelen werd hij met passend militair ceremonieel - voor zover mogelijk naar de omstandigheden - tijdelijk begraven in Ittenbach. Verschillende foto’s en authentiek filmmateriaal laten de ceremonie zien.

Vlak na zijn dood ontving zijn weduwe een telegram van generaal Dwight D. Eisenhower. Hij schrijft:

He was not only one of our bravest and best but was a leader who inspired his men to speedy accomplishment of tasks that to a lesser man would have appeared almost impossible. He was out in front of his division leading it in one of it is many famous actions when he met his death.

Op 25 augustus 1945 werd Maurice Rose begraven in een
tijdelijk graf Margraten (vak UU, rij 4, graf 95). Zijn laatste
rustplaats vond hij - na de herinrichting van de begraafplaats
- in Vak C, Rij 1, Graf 1. Hoewel Rose de hoogste militair is die
in Margraten begraven ligt, is zijn kruis niet anders dan dat van alle andere soldaten. In de dood zijn alle mensen gelijk...

Vermeldenswaardig in dit kader is overigens nog dat er in eerste instantie een Davidsster op Rose’s graf werd geplaatst vanwege zijn Joodse afkomst. Nadat veteranen van 3 Armored Division hier echter bezwaar tegen maakten, omdat Rose zich had laten bekeren tot christen, werd er een Latijns kruis boven zijn graf geplaatst.

Maurice Rose liet een echtgenote - Virginia Barringer Rose - en twee zonen na. Maurice ‘Mike’ was 19 jaar toen zijn vader sneuvelde, Maurice ‘Reece’ Roderick ‘Reece’ 4 jaar.

Maurice Rose werd tijdens en na zijn militaire loopbaan gedecoreerd met een groot aantal medailles en onderscheidingen: het Distinguished Service Cross, de Distinguished Service Medal, de Silver Star met 2 Oak Leaf Clusters, de Legion of Merit met Oak Leaf Cluster, de Bronze Star met Oak Leaf Cluster, de Purple Heart met 2 Oak Leaf Clusters, het Belgische Oorlogskruis / Croix de Guerre met palm, het Franse Legioen van eer / Legion d’Honneur en het Franse Oorlogskruis / Croix de Guerre met palm.

Herdacht

Generaal-majoor Maurice Rose is op vele manier herdacht
en geëerd na zijn dood. Het leger eerde hem door in 1950
een transportschip naar hem te vernoemen: de USNS (United
States Naval Ship) General Maurice Rose. De veteranen van 3 Armored Division hebben door de jaren heen op vele momenten stil gestaan bij het heengaan van hun voormalige commandant.

Het Amerikaanse congres liet een herdenkingsmunt van 50 cent voor hem munten.

In zijn woonplaats Denver (Colorado) opende in 1949 het General Rose Memorial Hospital (thans Rose Medical Center). Generaal Dwight D. Eisenhower legde persoonlijk de eerste steen. In zijn geboorteplaats Middletown ligt het Major-General Maurice Rose United States Armed Forces Reserve Center.

In Margraten werd de plaatselijk basisschool vernoemd naar Rose: sinds ? heet deze de RK Basisschool Maurice Rose.