Bombardementen op Duitsland

Periode: September 1939 – 1945

Citaat: Else Wendel, Duitse huisvrouw: De sirenes in de stad begonnen plotseling the loeien. Direct was alles overal doodstil. Winkels gingen dicht, zakenmensen en roddelende vrouwen stopten met praten. Ze begonnen door de straat te rennen… Iedereen rende, en niemand sprak een woord.

Betrokken: Bommenwerper piloten Edward en James Norton sneuvelen op 17 mei 1943 tijdens hun allereerste missie.

Al in 1939 begon de Britse luchtmacht – de Royal Air Force (RAF) – met het strategisch bombarderen van doelwitten in Duitsland en door Duitsland bezette landen, waaronder Nederland. Doelwitten waren met name havens en duikbootinstallaties. Vanaf mei 1940 werden de strategische bombardementen geleidelijk opgevoerd. Vanaf het midden van 1942 arriveerde de Amerikaanse luchtmacht in Engeland en namen zij ook deel aan de bombardementen.

Deze bombardementen waren het geallieerde antwoord op de bombardementen die de Duitse luchtmacht al sinds het begin van de oorlog uitvoerde. Het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940 was voor de Nederlandse regering de directe aanleiding geweest om zich een dag later over te geven.

Doelwitten waren onder andere het spoorwegnetwerk, havens en Duitse industriegebieden. Het doel van de bombardementen was om de Duitse oorlogsmachine zoveel mogelijk schade toe te brengen. Met en met werden er echter ook meer en meer Duitse steden gebombardeerd met vele Duitse burgerdoden als gevolg. Duitsland reageerde hier overigens ook weer op door Engelse steden te bombarderen.

De luchtoorlog tussen de geallieerden en Duitsland duurde voort tot 1944, waarbij het geallieerde overwicht steeds groter werd. Voorafgaand aan de invasie in Normandië was de Duitse luchtmacht het luchtoverwicht boven het front kwijt. De bombardementen op vele Duitse steden werden daarbij steeds heviger. Het hoogtepunt lag in 1944 toen er door de Britse en Amerikaanse bommenwerpers bijna 1 miljoen ton aan bommen op Duitsland werden gegooid.

De geallieerde bombardementen waren (en zijn nog steeds) niet onomstreden. Met name de zogenaamde tapijtbombardementen die op steden als Keulen, Hamburg en Lübeck werden uitgevoerd schoten volgens velen hun doel voorbij. Het tapijtbombardement op Dresden in de nacht van 13 op 14 februari 1945 is het meest bekende voorbeeld hiervan. Naar schatting 25.000 tot 30.000 Dresdenaren kwamen die nacht om in de vuurstorm die was veroorzaakt door het nietsontziende bombardement